Mangulica je dugo vremena bila najznačajnija pasmina svinja na širem području Slavonije i Srijema, a često se uzgajala i sjeverozapadnoj Hrvatskoj (Ilančić i sur., 1940.). Mangulica je nastala iz šumadinke koju su Mađari tijekom 19 stoljeća uvozili iz Srbije, a sistematski uzgojena u Mađarskoj u cilju poboljšanja tovnosti. Uzgojem u čistoj krvi, uz dobru hranidbu i selekciju na tov i dobro iskorištavanje hrane, stvorena su dva soja mangulice: bijela i lasasta.
Bijeli soj mangulice je nešto krurupnija od lasastog soja i spada u srednje velike svinje, razmjerno kratka i širokog trupa, glava je srednje velika s dugim i spuštenim ušima. Vrat je srednje dug i mišičav, prsa su zaobljena i duboka, leđa zaobljena sa strmim sapima i stajala je na čvrstim i tanjim nogama. Imala je zagasito žućkastu kovrčavu dlaku i relativno nježne kosti. Mangulica je imala duži trup od šumadinke, a kraći od turopoljske svinje i spada u kasnozrele pasmine (Hrasnica i sur., 1964.). Visina do grebena kod krmača bijelog soja iznosio je u prosjeku oko 70 cm, a kod nerastova 80 cm.Težina krmača se kretala ovisno od starosti od 120 -160 kg, a nerastova u prosjeku oko 180 kg.
Lasasti soj mangulice je nešto manji i sitniji od bijelog soja. Ona je plića i uža u prsima, glava je duža s velikim spuštenim ušima, ima zaobljena leđa sa strmim sapima i tanke noge. Čekinje je imala tamno smeđe boje. Spada u kasnozrelu pasminu s 5-6 prasadi po leglu. Uzgoj mangulice bio je na ekstenzivan način, nakon prasenja dojenje je trajalo 8 tjedana, zatim se prasad uzgajala na ispustima, a stavljala se u tov u dobi od 1 godine. U intenzivnijem tovu kod naših naprednijih seljačkih posjeda stavljala se odbita prasad u zatvorene svinjce i tu hranila žitaricama uz dodatak bjelančevinastih krmiva. U tako intenzivnom tovu tovljenici su u dobi od godinu dana postigli i do 160 kg žive mase. Poznato je bilo da su se svinje tovile čak i više od 200 kg. U cilju poboljšavanje klaoničkih kvaliteta i bržeg prirasta s boljom konverzijom hrane, mangulica je kod nas križana s nerastovima berkšira i velikog jorkšira. Kržanci su ostvarivali bolje proizvodne rezultate od čistokrvnih mangulica i to je bio novi iskorak u razvoju našeg svinjogojstva između dva svjetska rata.
.){kind=link}